Tükenmek bize dair. Uçup gitmek değildi derdim. Takılıp kalmaktı umuda. Gezdiğim sokaklarda artık adımlarım düşüyor ,ben düşüyorum. Yürüyecek hal yok bende,kahveni al gel,yaverlik et acıma. Geçmiyor ya bu meret neyse. İyi gelir belki, unutmaya. Çünkü bu yol artık umutlu değil. Yıkılmış duvarlar bir bir üstümüze. Bile bile aldanmaya meyilli adımlarımız. Çözmeye çalıştıklarımız artık kördüğüm,dolanmış bir bir kendimize. Elde kalan gönül yarası. Ve yitirilen bir ad sadece.