birvarmışbiryokmuş

ara sıra kavuşuyoruz,inan bana. yanımdaymışsın var sayıyorum, bir kahve de sana ısmarlıyorum. sessizce yanımda duruyorsun, tek kelam etmeden.  anlatmıyorsun hiç, neredeydin, ne yapmaktaydın, ben bilmiyorum onca geçen zamanı.  sahi neredesin ?  bu sualsiz,sorgusuz kopuşların kime.. kimi kattın gölgene,kime şiir belledin gözlerini. hangi bedeni özledin,tam da bana sarılırken,kime iç geçirdin? bilmiyorum,bilmiyorum, bilmiyorum! yine de otur yanımda, dur öylece. kal, gitme. nefesini ruhuma kat.  sen hissetmesen de ben bilsem yeter. öylesine,kopuk bir sevgi bu.  sen anlama.  bir ben bilsem,yeter! 22:08

uç uçabildiğin kadar  kalmak kırıcı.. ardında onun olmadığını bildiğin her gün, her gece yok olmaktı. sende inanmazsın şimdi  herkesten çoktu,ben azken. sonra inanmıştım,inandırmıştı bende gökyüzü bilmiştim gözlerini. şimdilerde onu arıyorum her gördüğüm yüzde. ona sarılıyorum,farklı bedenlerde. çalıyorum kapıları, bi olmazın inadıyla,umutla! ardında onun olmadığını bile bile. sonra dolanıyorum aynı uyandığımız evin sokağında . geçip oturuyorum tam kapısına! sana dair belkileri biriktiriyorum  kendimce! elimde koca bir hiçle. sadece biz vardık. kimse görmedi.. bir tek; o sokaklar şahidi  hikayemizin, tuttuğun ellerimin, bıraktığımız izlerin. nefesinin nefesime karıştığının şahidi  bu ev. bu sokak.