Ana içeriğe atla

bir ad sadece

Tükenmek bize dair.
Uçup gitmek değildi derdim.
Takılıp kalmaktı umuda.
Gezdiğim sokaklarda artık adımlarım düşüyor ,ben düşüyorum.
Yürüyecek hal yok bende,kahveni al gel,yaverlik et acıma.
Geçmiyor ya bu meret neyse.
İyi gelir belki,
unutmaya.
Çünkü bu yol artık umutlu değil.
Yıkılmış duvarlar bir bir üstümüze.
Bile bile aldanmaya meyilli adımlarımız.
Çözmeye çalıştıklarımız artık kördüğüm,dolanmış bir bir kendimize.
Elde kalan gönül yarası.
Ve yitirilen bir ad sadece.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu sizin bildiğiniz bir şey değil. Benim de bildiğim bir şey değildi zaten. Yeni tanıştık. Fazla ağırdı. Hikayenin neresinden tutsanız , ben orasından düşen kişiyim. Acılıyım ve ağrılıyım. Sizle tanışmıydık? Sanmıyorum. Hem siz zaten tutmayın ne beni ne hikayeyi. Bir hikayem de yok aslında , avuçlarımda ki acıdan başka. Zaten , merdiven de yok artık o evde. Uyandığında bende.. neyse. Sonra bir şey oldu , olan ne mi? Ben bulamadım. İstemedim mi ya da ? Bilmiyorum. Dokundum. Yoktum. Sarıldım. Yandım. Bunu tanıyor musunuz ? Zira aklımı yitirmekle , hayatta kalmak arasında günleri geçiren bir hiçlikten ibaret biriyim ben artık. Yani yanıyorum. Kimseyi tanımıyorum. Ondan başka. O mu! uzanıp eşsiz hatırasından öptüm. öldüm.

yarı/m

Avuç içimde saklıyorum ,  sakladığım şeyin ne olduğunu bilmeden.  yine çok yorgunum.  anımsıyorum ,  anımsadıkça vuruluyorum. toplayamıyorum artık gökyüzünden bulutları.  eksildikçe , düşüyorum.  senden değil , kendimden.  sığamıyorum ,  ne sana , ne odaya.  ve ben bu hikayeyi hiçbir zaman tamamlayamıyorum. 
buz oluyor ellerim,senden değil kendimden. bir şey var bu akşamlarda, içimi sıkan,dışımı sana küstüren.  çocukluğumu özledim.  08,11,20:00