Benim de bildiğim bir şey değildi zaten.
Yeni tanıştık.
Fazla ağırdı.
Hikayenin neresinden tutsanız , ben orasından düşen kişiyim.
Acılıyım ve ağrılıyım.
Sizle tanışmıydık? Sanmıyorum.
Hem siz zaten tutmayın ne beni ne hikayeyi.
Bir hikayem de yok aslında , avuçlarımda ki acıdan başka.
Zaten , merdiven de yok artık o evde.
Uyandığında bende..
neyse.
Sonra bir şey oldu , olan ne mi?
Ben bulamadım.
İstemedim mi ya da ? Bilmiyorum.
Dokundum.
Yoktum.
Sarıldım.
Yandım.
Bunu tanıyor musunuz ?
Zira aklımı yitirmekle , hayatta kalmak arasında günleri geçiren bir hiçlikten ibaret biriyim ben artık.
Yani yanıyorum.
Kimseyi tanımıyorum.
Ondan başka.
O mu!
uzanıp eşsiz hatırasından öptüm.
öldüm.
Yorumlar
Yorum Gönder