Ana içeriğe atla


ara sıra kavuşuyoruz,inan bana.
yanımdaymışsın var sayıyorum,
bir kahve de sana ısmarlıyorum.
sessizce yanımda duruyorsun,
tek kelam etmeden. 
anlatmıyorsun hiç,
neredeydin,
ne yapmaktaydın,
ben bilmiyorum onca geçen zamanı. 
sahi neredesin ? 
bu sualsiz,sorgusuz kopuşların kime..
kimi kattın gölgene,kime şiir belledin gözlerini.
hangi bedeni özledin,tam da bana sarılırken,kime iç geçirdin?
bilmiyorum,bilmiyorum,bilmiyorum!
yine de otur yanımda,
dur öylece.
kal,
gitme.
nefesini ruhuma kat. 
sen hissetmesen de ben bilsem yeter.
öylesine,kopuk bir sevgi bu. 
sen anlama. 
bir ben bilsem,yeter!
22:08

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu sizin bildiğiniz bir şey değil. Benim de bildiğim bir şey değildi zaten. Yeni tanıştık. Fazla ağırdı. Hikayenin neresinden tutsanız , ben orasından düşen kişiyim. Acılıyım ve ağrılıyım. Sizle tanışmıydık? Sanmıyorum. Hem siz zaten tutmayın ne beni ne hikayeyi. Bir hikayem de yok aslında , avuçlarımda ki acıdan başka. Zaten , merdiven de yok artık o evde. Uyandığında bende.. neyse. Sonra bir şey oldu , olan ne mi? Ben bulamadım. İstemedim mi ya da ? Bilmiyorum. Dokundum. Yoktum. Sarıldım. Yandım. Bunu tanıyor musunuz ? Zira aklımı yitirmekle , hayatta kalmak arasında günleri geçiren bir hiçlikten ibaret biriyim ben artık. Yani yanıyorum. Kimseyi tanımıyorum. Ondan başka. O mu! uzanıp eşsiz hatırasından öptüm. öldüm.

yarı/m

Avuç içimde saklıyorum ,  sakladığım şeyin ne olduğunu bilmeden.  yine çok yorgunum.  anımsıyorum ,  anımsadıkça vuruluyorum. toplayamıyorum artık gökyüzünden bulutları.  eksildikçe , düşüyorum.  senden değil , kendimden.  sığamıyorum ,  ne sana , ne odaya.  ve ben bu hikayeyi hiçbir zaman tamamlayamıyorum. 
buz oluyor ellerim,senden değil kendimden. bir şey var bu akşamlarda, içimi sıkan,dışımı sana küstüren.  çocukluğumu özledim.  08,11,20:00