Ana içeriğe atla

uç uçabildiğin kadar 
kalmak kırıcı..
ardında onun olmadığını bildiğin her gün,
her gece yok olmaktı.
sende inanmazsın şimdi 
herkesten çoktu,ben azken.
sonra inanmıştım,inandırmıştı
bende gökyüzü bilmiştim gözlerini.
şimdilerde onu arıyorum her gördüğüm yüzde.
ona sarılıyorum,farklı bedenlerde.
çalıyorum kapıları,
bi olmazın inadıyla,umutla!
ardında onun olmadığını bile bile.
sonra dolanıyorum aynı uyandığımız evin sokağında .
geçip oturuyorum tam kapısına!
sana dair belkileri biriktiriyorum 
kendimce!
elimde koca bir hiçle.
sadece biz vardık.
kimse görmedi..
bir tek;
o sokaklar şahidi 
hikayemizin,
tuttuğun ellerimin,
bıraktığımız izlerin.
nefesinin nefesime karıştığının şahidi 
bu ev.
bu sokak.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu sizin bildiğiniz bir şey değil. Benim de bildiğim bir şey değildi zaten. Yeni tanıştık. Fazla ağırdı. Hikayenin neresinden tutsanız , ben orasından düşen kişiyim. Acılıyım ve ağrılıyım. Sizle tanışmıydık? Sanmıyorum. Hem siz zaten tutmayın ne beni ne hikayeyi. Bir hikayem de yok aslında , avuçlarımda ki acıdan başka. Zaten , merdiven de yok artık o evde. Uyandığında bende.. neyse. Sonra bir şey oldu , olan ne mi? Ben bulamadım. İstemedim mi ya da ? Bilmiyorum. Dokundum. Yoktum. Sarıldım. Yandım. Bunu tanıyor musunuz ? Zira aklımı yitirmekle , hayatta kalmak arasında günleri geçiren bir hiçlikten ibaret biriyim ben artık. Yani yanıyorum. Kimseyi tanımıyorum. Ondan başka. O mu! uzanıp eşsiz hatırasından öptüm. öldüm.
Yorum Gönder
Devamı

yarı/m

Avuç içimde saklıyorum ,  sakladığım şeyin ne olduğunu bilmeden.  yine çok yorgunum.  anımsıyorum ,  anımsadıkça vuruluyorum. toplayamıyorum artık gökyüzünden bulutları.  eksildikçe , düşüyorum.  senden değil , kendimden.  sığamıyorum ,  ne sana , ne odaya.  ve ben bu hikayeyi hiçbir zaman tamamlayamıyorum. 
Yorum Gönder
Devamı
buz oluyor ellerim,senden değil kendimden. bir şey var bu akşamlarda, içimi sıkan,dışımı sana küstüren.  çocukluğumu özledim.  08,11,20:00
Yorum Gönder
Devamı