Ana içeriğe atla
Yaralar açtım , yaralar sardım. 
Sonunda kendime dolandım. 
Bunca sene , kalktım yerimden seni ben yapmaya çalıştım. 
Sonra döndüm açtığım yaraları en derininden kanattım. 
Yolu mu bulamadım , yolumdan mı çıkamadım bilmiyorum. 
Bildiğim bir şey varsa çiçekli yolları hep kendi ellerimle kanattım.
Büyüyemedim belki de. 
Büyüdüğümü sandığım yerden sana sarıldım ben. 
Sana sarıldıkça , kendimi yaraladım belki de. 
İnan istedim. 
Olmayan ellerime , gidemediğim yollara.
İnan. 
Sen hep vardın. 
Oradaydın. 
Yola bir ben varamadım. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bu sizin bildiğiniz bir şey değil. Benim de bildiğim bir şey değildi zaten. Yeni tanıştık. Fazla ağırdı. Hikayenin neresinden tutsanız , ben orasından düşen kişiyim. Acılıyım ve ağrılıyım. Sizle tanışmıydık? Sanmıyorum. Hem siz zaten tutmayın ne beni ne hikayeyi. Bir hikayem de yok aslında , avuçlarımda ki acıdan başka. Zaten , merdiven de yok artık o evde. Uyandığında bende.. neyse. Sonra bir şey oldu , olan ne mi? Ben bulamadım. İstemedim mi ya da ? Bilmiyorum. Dokundum. Yoktum. Sarıldım. Yandım. Bunu tanıyor musunuz ? Zira aklımı yitirmekle , hayatta kalmak arasında günleri geçiren bir hiçlikten ibaret biriyim ben artık. Yani yanıyorum. Kimseyi tanımıyorum. Ondan başka. O mu! uzanıp eşsiz hatırasından öptüm. öldüm.
Yorum Gönder
Devamı

yarı/m

Avuç içimde saklıyorum ,  sakladığım şeyin ne olduğunu bilmeden.  yine çok yorgunum.  anımsıyorum ,  anımsadıkça vuruluyorum. toplayamıyorum artık gökyüzünden bulutları.  eksildikçe , düşüyorum.  senden değil , kendimden.  sığamıyorum ,  ne sana , ne odaya.  ve ben bu hikayeyi hiçbir zaman tamamlayamıyorum. 
Yorum Gönder
Devamı
buz oluyor ellerim,senden değil kendimden. bir şey var bu akşamlarda, içimi sıkan,dışımı sana küstüren.  çocukluğumu özledim.  08,11,20:00
Yorum Gönder
Devamı